बरीच वर्षे साधारण एकाच तर्हेच्या वेळापत्रकातून गेलेल्या माणसाला काही दिवसानंतर आपण या वेळापत्रकाच्या बाहेर फेकलो जाणार आहे याची जाणीव होत असते अन जस जसा तो दिवस जवळ येत जातो तस तसे बरेच पूरुष आपण आता नोकरीतून निवृत्त होणार याचा घोषा लावत असतात, मग मी मुक्त पाहीजे तेव्हा उठणार माझ्या राहीलेल्या इच्छा पूर्ण करणार असे म्हणत असतात, पण त्यांच्या मनात कुठेतरी त्या दिवसाबद्दलची धास्ती वाढत असते.
जे फक्त नोकरी आणि घर या मध्येच अडकलेले असतात, ते आता काहीही करायचे नाही या विचारानेच खचून जातात, व एकलकोंडेपणा जवळ करतात.
जे आपल्या ठराविक नोकरीच्या दरम्याने नोकरीव्यतीरीक्त इतर कामात आपले मन गुंतवतात त्यांचे निवृत्तीनंतरचे वेळापत्रक ठरलेले असते, ते मग या नविन साच्याला जवळ करतात.
Monday, October 10, 2011
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment